Na szczytach skał umiejscowiony jest zespół prawosławnych klasztorów (monastyrów). Początkowo wszelkie materiały potrzebne do budowy i życia mnichów wciągane były na linach, również odwiedzający mogli dostać się do monastyrów jedynie na linach. Obecnie część z monastyrów udostępniona jest dla zwiedzających i dla ich wygody wybudowano schody i pomosty.
Legenda głosi, że św. Atanazy, założyciel Wielkiego Meteora, najstarszego monastyru, wzniósł się na szczyt na skrzydłach orła. Tak czy inaczej, założył on pierwszy klasztor w 1336 r. Było to podczas wojen Bizancjum z Serbią i klasztory były dobrym, bo niedostępnym, schronieniem. Ukrywał się tu m.in. Jan Paleolog – następca tronu serbskiego. Okres świetności klasztory przeżywały za panowania osmańskiego sułtana Sulejmana Wspaniałego (1520-1566).
Od XVIII w. klasztory zaczęły podupadać (głównie na skutek kłótni opatów i erozji nieumiejętnie budowanych i konserwowanych budynków). W sumie wybudowano 24 klasztory (każdy na innej skale). Współcześnie tylko sześć klasztorów jest zamieszkanych i toczy się w nich normalne życie monastyczne. Są to cztery klasztory męskie i dwa żeńskie:
Ajos Nikolaos (Świętego Mikołaja Odpoczywającego)
Ajos Stefanos (Świętego Stefana),
Ajias Triados (Świętej Trójcy),
Megalo Meteoro (Wielki Meteor, Przemienienia Pańskiego),
Rusanu (Rusanu, Świętej Barbary),
Warlaam (Warłama).
Wycieczka na Meteory pozostanie na zawsze niezapomnianym wspomnieniem i najlepszą pamiątką z podróży.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz